سه تعریف رایج درباره عکاسی خبری وجود دارد

سه تعریف رایج درباره عکاسی خبری وجود دارد

الف: هنری است که برای قصه‌گویی عکاسانه به کار گرفته می‌شود تا زندگی را مستند کند. پدیدهای جهانی است و به همه مربوط است و از محدودیت‌های زبانی و فرهنگی عبور می‌کند. فتوژورنالیسم ما را به عکسهایی ارجاع می‌دهد که یک داستان را بیان می‌کند؛ مثل عکس‌هایی که در رسانه‌های خبری می‌بینیم یا مجلات، گاه‌نامه‌ها یا هفته‌نامه‌ها. این عکس‌ها می‌تواند دربر گیرنده عکاسی مستند، عکاسی تبلیغاتی، عکاسی در صحنه، عکاسیورزشی، زندگی جاری، علایق انسانی و به تصویر کشیدن شیوه معاصر و رایج زندگی باشد. اما نکته مهم در این بخش این است که در فتوژرنالیسم روایت عکس مقدم بر قضاوت است، یعنی باید عکس، دیگران را به قضاوت بکشد، پس لازم است به عکاسان خبری گفته شود: سعی نکنید قضاوت خود را به عکس القا کنید. در فتوژرنالیسم، عنوان یا مضمون مقدم بر عکس است و باید به مخاطبان و بینندگان و کسانی که داوری می‌کنند کمک کند تا خودشان داستان یا ماجرا را کشف کنند.

ب: ژورنالیسمی است که داستانی را از طریق تصاویر بیان می‌کند. می‌توان این‌طور برداشت کرد که در ذهن غربی‌ها، فتوژرنالیسم تک فریم نیست؛ به همین علت است که همیشه یک فیچر یا گزارش تصویری جداگانه دارند و یک تک فریم؛ که تک فریم در واقع اوج گزارش تصویری است.

ج: تعریف آخری که از فتوژورنالیسم می‌توان عنوان کرد این است که گفته شود:

شکلی ویژه از ژورنالیسم است که تصاویری را خلق می‌کند تا داستانی خبری را بازگو کند؛ هرچند معمولا این‌طور فهم می‌کنند که اصل بر تک فریم است، در حالی که اینطور نیست. در حالت عام‌تر هم به مطالب بسیار مهم و جدی که عکاسی شده‌است گفته می‌شود.

بازتاب گسترده جهانی عکس اعدام یک ویت‌کنگ توسط پلیس ویتنام در سال ۱۹۶۸ که به‌طور مخفیانه‌توسط ادی آدامز عکاسی شد، آن مسیر جنگ آمریکا را به کلی تغییر داد.

15. خوردنی‌ها – غذاها: عکس‌هایی که از خوردنیها و غذاها نظیر حبوبات و میوه‌ها عکسبرداری شده باشند.

16. رویدادها: تصاویری که از رخدادهای گوناگون عکسبرداری شده باشند و تصاویر این دسته می‌توانند در همان گروه عکاسی خبری قرار گیرد.

17. زندگی روزمره: می‌تواند در گروه مردم، انسان و یا خبری هم قرار گیرد.

18. طبیعت: اغلب مناظر طبیعی با زاویه باز را شامل می‌شود.

عکاسی طبیعت به استفاده از فرآیند عکاسانه جهت نمایش مشاهدات در تمام شاخه ‌های تاریخ طبیعی، سوای مردم شناسی و باستان شناسی ، محدود است؛ به شکلی که شخص خبره، توانایی شناسایی سوژه اصلی و تصدیق ارائه صحیح آن را داشته باشد. گویایی عکس طبیعت باید از جنبه ‌ی کیفیت تصویری اش بالاتر باشد. نشانه ‌های انسانی، به جز معدود موقعیت ‌هایی که به جلوه ‌ی طبیعی صحنه کمک می ‌کنند، نباید در تصاویر ارائه شوند. وجود نوارهای علمی {نشانه ‌های تحقیقی دانشمندان} بر بدن حیوانات حیات وحش قابل قبول است. عکس ‌های گیاهان و حیوانات دو-رگه، تطبیق ‌شده و غیر طبیعی، همچون هر گونه دستکاری که شرایط عکاسی را تغییر دهد، غیر قابل قبول است.

حیات وحش واقعی به یک یا چند جاندار اطلاق می شود که کاملا آزادانه، در زیستگاه طبیعی یا اختیاری، زندگی می کنند. بنابراین عکس ‌هایی از باغ ‌وحش و یا مراکز تفریحیِ نگهداری حیوانات از دید بسیازی از جمله انجمن عکاسان آمریکا غیر قابل قبول هستند.

چیزهایی همچون خطوط تلفن، جاده ‌ها، حصار ها، درختان قطع شده (بطور آشکار)، ساختمان ها و امثال اینها باعث عدم پذیرش عکس در ژانر طبیعت خواهد بود. انسان ها، اگرچه بسیار کوچک و با وجود زیبایی صحنه، نباید نشان داده شوند. اینگونه عکس ها می توانند مناسب بخش عکاسی مسافرتی باشند. عبارت «نشانه ‌های انسانی که به جلوه ی طبیعی صحنه کمک می کنند» شاید گمراه کننده باشد؛ پرستویی که در انبار غلات زندگی می کند، در آشیانه ی خود در یک انبار پذیرفتنی ست چونکه آنجا محیط طبیعی زندگی اوست. مرغ ماهی خوار نشسته بر روی یک تیرک نیز قابل قبول است، چونکه محیط رایجی برای استراحت آنهاست؛ ولی باید بخش بالایی تیرک بیشتر در عکس نشان داده شود.

صحنه ‌های طلوع و غروب اصلاح شده نیز از دلایل عدم پذیرش هستند. برخی از داورها در مسابقات عکاسی در این مورد سخت گیری نمی کنند. جهت اطمینان خاطر، بهتر است که خود در تفسیر «تعریف عکاسی طبیعت» سخت گیری کنید. 

19. فوتوگرافیک: عکس‌هایی که توسط نرم افزار و به میزان زیاد دستکاری شده باشد.

20. فکاهی: موضوعات فکاهی و ظنز آمیز

21. لحظه قطعی: لحظه قطعی یا Decisive Moment هانری کارتیه برسون و ابداع کننده این موضوع، اعتقاد راسخ به لحظه تعیین کننده در عکاسی داشت و معتقد بود تنها در این لحظه‌است که یک عکاس می‌تواند رویدادی را به تصویری ماندگار بدل سازد.

22. ماکرو: همانگونه که از نام طبقه بر می‌آید، تصاویری را شامل می‌شود که با لنزهای ماکرو و از فاصله نزدیک برداشته شده باشند و اغلب جزئیات اشیاء را نشان می‌دهد.

عکاسی ماکرو بیشتر جای عکاسی از نزدیک معنا می‌شود و به نوعی عکاسی گفته می‌شد که در آن تصویر اشیا بزرگتر از اندازه واقعی شان، با نسبتی بزرگتر از 1:1 گرفته می‌شود

در عکاسی ماکروی واقعی باید فاصله بین لنز تا صفحه تصویر از فاصله لنز تا سوژه بیشتر باشد. در دوربین‌های فیلمی عکاسی ماکرو نیاز به مبدل‌های ماکرو یا حلقه‌های لنز ماکرو دارد. لنز‌های ویژه ماکرو معمولا گرانتر از سایر لنزها هستند و مخصوصا برای نزدیک شدن زیاد به سوژه و جلوگیری از تغییر شکل تصویر طراحی شده‌اند. بعضی از لنزهای تله فتو نیز دارای قابلیت ماکرو می‌باشند که با ترکیب اپتیکی ویژه‌ای که دارند می‌توانند در شرایط بسیار نزدیک به سوژه نیز روی آن فوکوس نمایند.

در گذشته عکاسی ماکرو به معنی استفاده از دوربینهای SLR و خریدن لنزهای مخصوص بود که هزینه‌ای بین صد تا هزاران دلار به دنبال داشت. اما این مساله در مورد دوربینهای دیجیتال فرق می‌کند. یکی از مزایای دوربینهای دیجیتال این است که بیشتر آنها قادر به عکاسی ماکرو با کیفیت خوب می‌باشند. در بعضی از انواع این دوربین‌ها تا حد بسیار زیادی می‌توانند به سوژه نزدیک شوند، ولی در بعضی دوربین‌های دیگر از زوم برای پر کردن کادر و بزرگ کردن سوژه استفاه می‌شود. بطور کلی در عکاسی ماکرو، سرعت شاتر بسیار پایین است و استفاده از یک پایه محکم برای عکاسی ایده بسیار خوبی است. بعلاوه عکس گرفتن با استفاه از تایمر دوربین از لرزیدن دوربین و خراب شدن عکس جلوگیری می‌شود.

نماهای بسیار نزدیک معمولاً بسیار جالب و نیز مفید می‌باشد. در عکاسی ماکرو جزئیاتی از شیئ دیده می‌شود که با چشم معمولی نمی‌توان دید.

23. مراسم: عکس‌های مربوط به مراسمات خاص است که البته می‌تواند در دسته خبری نیز قرار گیرد.

24. مردم: عکس‌هایی که مربوط به انسان و اجتماعات انسانی می‌باشند.

25. مفهومی: عکس مفهومی یا(به انگلیسی: Conceptual) به عکسی گفته می‌شود که هدف عکاس از آن، معمولا بیان مفهومی خاص با کمک عناصر تصویر است. عکس مفهومی باید بیننده را به تفکر وا دارد. عکس‌های همه دسته‌های عکاسی می‌توانند در صورت القای مفهومی خاص به بیننده در این دسته نیز قرار گیرند.

26. مناظر: عکاسی مناظر یا Landscape به آن دسته از عکس‌هایی اطلاق می‌گردد که مناظر یا و چشم اندازهای طبیعی و یا غیر آن را نمایش می‌دهند. بعضی عکس‌های این گروه می‌توانند در طبقه‌های معماری و یا طبیعت هم قرار گیرند.

منظره به کل یا بخشی از طبیعت گفته می‌شود که از یک منظر یا زاویه خاص به آن نگریسته شده باشد. طبیعت، موضوع همیشگی و جدایی ناپذیر عکاسی از منظره به شمار می‌رود، به همین دلیل است که به عکاسی از منظره،عکاسی از طبیعت نیز گفته می‌شود. به طور معمول در چنین عکس‌هایی حضور انسان یا حیوان به چشم نمی‌خورد، مگر اینکه حضور آن‌ها مفهومی خاص داشته باشد. در چنین شرایطی باید اندازه تصویر انسان یا حیوان نسبت به کل تصویر کوچکتر باشد.

به عقیده برخی از صاحبنظران ساحل دریا، شهر و بناهای ساخته شده به دست انسان را نباید جزو طبیعت به شمار آورد و تصاویری که دربردارنده دریا و شهر هستند را باید چشم انداز دریا یا شهر به شمار آورید. از آنجا که معادل انگلیسی عکاسی از منظره، لنداسکیپ (Landscape)– لند به معنای زمین- است می‌توان این گفته صاحبنظران را به جا دانست و عکاسی از منظره را فقط به زمین و طبیعت بکر و دست نخورده محدود کرد. با این حال، حتی اگر در یک منظره طبیعی، یک خانه روستایی در دور دست‌ها، شهری در امتداد افق یا جاده ای در قسمت جلو تصویر ظاهر شده باشد باز هم می‌توان این عکس را جزو عکس‌های منظره به شمار آورد. اصطلاح منظره یا چشم‌انداز شهری (Urban Landscape) به عکس‌هایی گفته می‌شود که به سبک عکاسی از طبیعت اما از فضای شهری گرفته شده باشد به این معنی که نحوه نگاه عکاس به ساختمان‌ها، مکان‌ها و خیابان‌ها، باید همانند نگاه او به کوه و درخت‌ها در طبیعت باشد.

سبک‌های عکاسی منظره در زمینه عکاسی از منظره، تا به حال سه سبک شناخته شده‌است که عبارتند از:

سبک نمایشی، مستقیم یا توصیفی مستقیم (Representational)

سبک امپرسیونیستیک یا احساسی (Impressionistic)

سبک انتزاعی Abstract

27. ورزش: عکس‌های مربوط به فعالیت‌های ورزشی